مولفه‌های توسعه‌ی آموزش کارآفرینی در نظام آموزش عالی کشاورزی

کارآفرینی نیروی عمده‌ای برای پیشبرد توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به‌شمار می‌رود. نظام آموزش عالی می‌تواند به‌طور غیرمستقیم با آموزش کارآفرینانه دانشجویان کشاورزی (تدریس کارآفرینی به دانشجویان)، نیز به‌طور مستقیم با کارآفرینی دانشگاهی و تجاری‌سازی تحقیقات دانشگاهی کشاورزی (بهره‌برداری تجاری از دانش و فناوری دانشگاهی و بسیج منابع دانشگاهی برای توسعه کارآفرینی) در توسعه‌ی کارآفرینی و کسب‌وکار در بخش کشاورزی سهیم شود. این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت‌بندی مجموعه‌ای نمایا از مولفه‌های آموزش کارآفرینی در حوزه آموزش عالی کشاورزی انجام شد. برای دستیابی به هدف تحقیق، در مرحله اول از روش مرور نظام‌یافته و فن دلفی برای استخراج نشانگرهای آموزش کارآفرینی دانشگاهی بهره گرفته شد. با توجه به‌ هدف تحقیق، معیار؛ تجربه‌ی‌ حرفه‌ای به شکل آموزش و پژوهش در زمینه‌ی کارآفرینی در کشاورزی برای گزینش مشارکت‌کنندگان به شیوه‌ی نمونه‌گیری هدفمند به‌عنوان خبرگان کلیدی درنظر گرفته شد (n=21). در مرحله دوم، با بهره‌گیری از فرآیند تحلیل سلسله‌مراتبی و تاپسیس، 63 نشانگر در قالب پنج مولفه دسته‌بندی و رتبه‌بندی شدند که عبارت بودند از؛ توسعه روش‌شناسی آموزش کارآفرینی (20 نشانگر)؛ برنامه‌ریزی آموزش کارآفرینی (15 نشانگر)؛ محتوای آموزش کارآفرینی (20 نشانگر)؛ پژوهش درباره آموزش کارآفرینی (20 نشانگر)؛ توسعه حرفه‌ای برای آموزش کارآفرینی کشاورزی (12 نشانگر)؛ دست‌اندرکاران آموزش کارآفرینی در کشاورزی (9 نشانگر)؛ ترویج فرهنگ کارآفرینی (23 نشانگر)؛ و ظرفیت‌سازی و توسعه نهادی برای آموزش کارآفرینی (40 نشانگر).